Słowo Boże na każdy dzień | „Ci, którzy kochają Boga, będą zawsze żyć w Jego świetle” | Fragment 499

 

 

Słowo Boże na każdy dzień | „Ci, którzy kochają Boga, będą zawsze żyć w Jego świetle” | Fragment 499

U większości ludzi istotą wiary w Boga jest następujące przekonanie religijne: Nie są oni w stanie kochać Boga i mogą tylko podążać za Bogiem jak robot, nie mogąc prawdziwie tęsknić do Niego lub Go adorować. Idą tylko za Nim po cichu. Wielu ludzi wierzy w Boga, ale niewielu jest tych, którzy Go kochają; czczą oni Boga tylko dlatego, że boją się katastrofy, albo podziwiają Boga, ponieważ jest On wielki i potężny – ale w ich czci i podziwie nie ma miłości ani prawdziwej tęsknoty. W swoich doświadczeniach szukają elementów prawdy lub innych nieistotnych tajemnic. Większość ludzi tylko podąża, łowi w mętnych wodach jedynie po to, aby otrzymać błogosławieństwa; nie szukają prawdy ani nie są prawdziwie posłuszni Bogu, aby otrzymać Boże błogosławieństwa. Życie wszystkich ludzi wierzących w Boga w ten sposób jest bez znaczenia, nie ma wartości. Są w nim jedynie ich osobiste rozważania i pogoń. Oni nie wierzą w Boga, aby Go kochać, ale po to, aby otrzymać błogosławieństwo. Wielu ludzi postępuje tak, jak im się podoba, robią, co chcą, i nigdy nie biorą pod uwagę tego, czym Bóg jest zainteresowany ani tego, czy to, co robią, jest zgodne z Jego wolą. Tacy ludzie nie mogą nawet osiągnąć prawdziwej wiary, nie mówiąc już o miłości Boga. Boska substancja nie jest po prostu po to, aby człowiek w nią wierzył. Jest także dla człowieka po to, aby ją kochać. Wielu jednak z tych, którzy wierzą w Boga, nie jest w stanie odkryć tego „sekretu”. Ludzie nie mają śmiałości kochać Boga ani też nie próbują Go kochać. Nigdy nie odkryli, że w Bogu jest tyle rzeczy godnych miłości, nigdy nie odkryli, że Bóg jest Bogiem, który kocha człowieka, i że On jest Bogiem, który jest dla człowieka po to, aby Go kochać. Piękno Boga wyraża się w Jego dziele: tylko wtedy, gdy ludzie doświadczają Jego dzieła, mogą odkryć Jego piękno, tylko w ich rzeczywistych doświadczeniach, mogą oni docenić Jego piękno, a bez doświadczania i postrzegania w realnym życiu nikt nie może docenić piękna Boga. Można Go kochać za tak wiele rzeczy, ale bez prawdziwego zaangażowania w relację z Nim ludzie nie są w stanie dokonać tego odkrycia. To znaczy, że gdyby Bóg nie stał się ciałem, ludzie nie byliby zdolni wejść z Nim w relację, a gdyby nie byli w stanie rzeczywiście wejść z Nim w relację, nie byliby również w stanie doświadczyć Jego dzieła – a więc ich miłość do Boga byłaby skażona wielkim fałszem i wyobrażeniami. Miłość do Boga w niebie nie jest tak realna, jak miłość do Boga na ziemi, bowiem ludzkie poznanie Boga w niebie jest zbudowane na ich wyobrażeniach, a nie na tym, co zobaczyli na własne oczy i czego osobiście doświadczyli. Kiedy Bóg przychodzi na ziemię, ludzie mogą zobaczyć Jego rzeczywiste uczynki oraz Jego piękno i mogą zobaczyć całe Jego praktyczne i normalne usposobienie, a wszystko to jest tysiące razy realniejsze niż wiedza o Bogu w niebie. Bez względu na to, jak bardzo ludzie kochają Boga w niebie, nie ma w tej miłości nic prawdziwego i pełna jest ona ludzkich wyobrażeń. Bez względu na to, jak niewielka jest ich miłość do Boga na ziemi, ta miłość jest prawdziwa; nawet jeśli jest jej tylko trochę, wciąż jest prawdziwa. Bóg sprawia, że ludzie poznają Go poprzez prawdziwą pracę, a dzięki tej wiedzy zyskuje On ich miłość. To tak jak z Piotrem: gdyby nie żył z Jezusem, nie mógłby Go adorować. Tak samo jego lojalność wobec Jezusa zbudowana była na jego relacji z Nim samym. Aby sprawić, że człowiek Go pokocha, Bóg przyszedł do człowieka i żyje razem z człowiekiem, a wszystko to, co za Jego sprawą człowiek widzi i doświadcza, jest rzeczywistością Boga.

fragment księgi „Słowo ukazuje się w ciele”